W nocy z 27 na 28 lutego 1933 r. spłonał gmach Reichstagu ( parlamentu) w Berlinie. Prezydent Paul von Hindenburg został nakłoniony przez Adolfa Hitlera i Franza von Papena do podpisania dekretu “O ochronie narodu i państwa” który zawieszał podstawowe prawa obywatelskie zawarte w konstytucji.
Oficjalnymi podejrzanymi i skazanymi był Holender Marinus van der Lubbe bezrobotny sympatyk komunistów oraz inni komuniści, którzy akurat nie brali czynnego udziału w tym podpaleniu. Marinus van der Lubbe ponoć już poprzedniego dnia próbował podłożyć ogień w Biurze Dobroczynności w dzielnicy Neukölln, w Czerwonym Ratuszu i na Zamku Królewskim, ale przechodnie za każdym razem zdążyli powiadomić straż pożarną. 27 lutego van der Lubbe został zatrzymany w miejscu przestępstwa czyli w płonącym Reichstagu. Ponoć wszedł przez okno i podkładał ogień pakunkami węglowymi. Najpierw w biurze nazistowskiej frakcji parlamentarnej, a potem w sali plenarnej. Podpalał kotary, od których natychmiast zajęły się boazerie i meble. Zatrzymany został już po 26 minutach. Wezwano straż pożarną, ale nawet 15 sekcji nie było w stanie ugasić pożaru.
Według kontrowersyjnego brytyjskiego historyka Dawida Irwinga, jedynej osoby, której po wojnie czołowi naziści na tyle zaufali, żeby dzielić się z nią wspomnieniami i dokumentami, aparat władzy NSDAP wykorzystał podłożenie ognia przez komunistę.
Fragment dzienników opublikowanych w książce Davida Irvinga Goebbels. Mózg Trzeciej Rzeszy Goebbels:
“Hitler wezwał mnie do Kaiserhof. Wyraża się entuzjastycznie o moich [radiowych] komentarzach. Mówi, że wystąpienia w Monachium i Norymberdze również były wspaniałe […] Hitler jak zawsze cudowny […] Potem do domu, żeby pracować. Wiele pracy. o 21.00 przyszli Hitler i Auwi. Słuchaliśmy muzyki, wymienialiśmy plotki. Potem zadzwonił Hanfstaengl; powiedział, że Reichstag płonie. Cóż za wyobraźnia! Lecz okazało się to prawdą. Popędziliśmy na miejsce wraz z Hitlerem. Cały budynek w ogniu. Poszliśmy naprzód. Za nami Göring. Był tam również Papen, którego poznałem wtedy osobiście; Gmach podpalono w 30 miejscach. Ogień podłożyli komuniści. Göring wybucha wściekłością. Również Hitler szaleje z gniewu. Papen nie stracił zimnej krwi. Główna sala obrad zniszczona do szczętu. Teraz trzeba wziąć się do roboty […] Do dzieła! Hitler rozmawia z Papenem. Spotykamy się w Kaiserhof. Wszyscy rozpromienieni. Tak, to była ostatnia kropla przepełniająca puchar. Upłynęło trochę czasu. Schwytano podpalacza, 24-letniego holenderskiego komunistę”.
Z kolei eksperci od pożarnictwa wykluczaja możliwość aby jedna osoba w 15 minut była wstanie podpalić cały budynek niemieckiego parlamentu. W dodatku “podpalacz” Marinus van der Lubbe nie był w dobrym zdrowiu oraz miał problemy ze wzrokiem.
Podpalenie Reichstagu wpisuje się schemat prowokacji, spisków prawie każdej władzy. Władza pozwala na albo sama prowokuje akty terroru aby ograniczyć prawa i wolności obywateli.